Hij is de meest verguisde man van dit moment. Nu Joran van der Sloot na de verdwijning van Natalee Holloway ook wordt verdacht van de moord op de Peruaanse Stephany Flores, beschouwen velen hem als monsterlijk. In de best beveiligde én gevaarlijkste gevangenis van Peru telt Van der Sloot nu zijn dagen. Afgelopen zondag kreeg deze krant hem voor het eerst en als enige te spreken. In een EXCLUSIEF interview blikt hij vooruit op zijn proces, maar kijkt ook terug: „Had ik maar naar mijn moeder geluisterd.”
Joran van der Sloot spreekt voor het eerst na dood Stephany Flores
’HAD IK MAAR NAAR MIJN MOEDER GELUISTERD’
Liep Nederlander in val van FBI?
LIMA (Peru), dinsdag
Geduld wordt meestal beloond. Na tweeënhalf uur wachten in een eindeloze rij Peruaanse familieleden van gevangenen zwaait eindelijk de massief stalen deur van de beruchte Castro Castro-gevangenis in Lima open. Daarna volgen nog paspoortcontroles, bodyscans en twee fouilleringen. Na het passeren van twee traliepoorten volgt een binnenplaats grenzend aan een cellengebouw.
Onder nieuwsgierige blikken en gejoel van afstand gaat nóg een hek open. Dan is er plotseling de confrontatie met de meest gehate man van dit moment: Joran van der Sloot. Hij geeft een stevige hand en we nemen plaats aan een plastic tafeltje. De cipier trekt zich discreet terug.
Hoe is het hier? Is de voorzichtige openingsvraag. De in een rode polo en kakibroek („van de ambassade gekregen”) geklede Van der Sloot kijkt de kat uit de boom. „Het gaat. Ik red me. Ik heb sinds een paar dagen een matras, waardoor ik wat beter slaap. ’s Nachts kruipen ratten uit het toiletgat in mijn cel. Om dat tegen te gaan heb ik een dik pak natte kranten op het gat gelegd. Ik moet er niet aan denken dat er plotseling een rat aan mijn oor knaagt.”
Toch wil hij niet klagen, zegt hij. „Dat ik hier zit, is mijn eigen schuld. Mijn advocaat heeft me gezegd dat ik hier minstens twee jaar moet blijven. Zo lang duurt het voor het proces begint. Ik probeer er het beste te maken.”
Hij is blij met de kleding en toiletspullen die zijn moeder voor hem heeft geregeld. „Het is hier herfst en af en toe waterkoud… dus een paar truien zijn welkom.” Als hij hoort dat zijn moeder niet van plan is op bezoek te komen, knikt hij berustend. „Ik begrijp het, ik heb haar en veel andere mensen te veel pijn gedaan. Had ik maar naar haar geluisterd.”
’Vrouwen hier willen met me trouwen’
Tijdens het gesprek kijkt de Colombiaanse buurman van Van der Sloot vanachter tralies geïnteresseerd toe. „Hij wordt verdacht van zes huurmoorden”, vertelt Van der Sloot. „Af en toe maakt hij geintjes dat-ie mij voor 75.000 dollar ook best wil vermoorden. Maar ik kan het wel met hem vinden en af en toe kaarten we wat.” Op de vraag of hij Stephany Flores heeft vermoord, is het antwoord kort. „Daar zeg ik helemaal niets over. Dat mag niet van mijn advocaat.” Maar klopt het dan dat hij een bekentenis heeft afgelegd? „Alle papieren waarmee de Peruanen nu komen, hebben ze mij met valse beloftes laten tekenen. Als ik mijn handtekening zette, zou ik worden uitgeleverd naar Nederland. Ik was zo in paniek dat ik alles tekende wat ze me voorlegden. Ook in Chili hebben ze me voorgelogen en is me verteld dat ik naar Peru moest. Achteraf had ik in Chili gewoon op het vliegtuig naar Nederland kunnen stappen.”
Van der Sloot zegt niet te zijn mishandeld tijdens de verhoren. „Wel stond er tijdens een van de verhoren een grote bak water naast het bureau. Ze zeiden dat ze mijn hoofd erin zouden stoppen, als ik niet meewerkte.” Van de ambassade krijgt hij één keer in de week bezoek en ze betalen hem 30 euro per maand om wat boodschappen te doen in een gevangeniswinkeltje. Het eten is bijna letterlijk water en brood, zegt Van der Sloot. „Ín de ochtend waterige thee en een droog broodje. ’s Middags krijgen we rijst met bonen. Ik kan bij een restaurantje wat extra eten kopen, maar dan moet je ook de bewaarders betalen om het in je cel te krijgen.” Grijnzend vertelt hij dat bij zijn advocaat al brieven zijn binnengekomen met huwelijksaanzoeken van Peruaanse vrouwen. „Eén wil er zelfs zwanger van me worden”, aldus Van der Sloot. Maar hij realiseert zich ook heel goed dat er veel Peruanen zijn die zijn bloed wel kunnen drinken, óók in de gevangenis. „Daarom blijf ik zelf ook liever in deze cellengang”, zegt Van der Sloot. „De directeur heeft gezegd dat dit voor mijn eigen veiligheid beter is.”
Spijt
Het woord spijt in relatie tot de moord op Stephany komt niet over zijn lippen. Over de verdwijning van Natalee Holloway is hij helemaal uitgepraat, zegt Van der Sloot. Wel heeft hij achteraf „enorme spijt” dat hij van Aruba naar Peru ging. Want was Van der Sloot doelwit van een FBI-operatie, die in feite nog doorliep vanaf Aruba? Er zijn opmerkelijke omstandigheden voor en na Van der Sloots arrestatie die daarop wijzen.
In het politiedossier lijkt een van zijn medepokerspelers, Elton Garcia, over alle papieren te beschikken van een Amerikaanse federaal agent. Hij is op een van de casinobeelden te zien als een knappe man met donkere zonnebril. Garcia was degene die op dinsdagavond ervoor zorgde dat het lichaam van Stephany (21) werd gevonden. Van der Sloot was toen al op de vlucht. Hij liet de bedrijfsleider van casino Atlantici City naar het hotel bellen, om te vragen of Van der Sloot op zijn kamer was.
Naar zijn zeggen, omdat hij een afspraak had om met Van der Sloot, die hij „verder nauwelijks kende”, te dineren. Toen de deur in het hotel niet werd geopend en er een ’geur’ werd waargenomen, trad de portier met de bedrijfsleider binnen. Zij vonden Stephany.
In feite had Garcia nog een veel belangrijker rol. Hij arriveerde acht dagen voor Van der Sloot in de Peruaanse hoofdstad Lima en nam daar zijn intrek in Hotel Tac, een lowbudgethotel, dat ook per uur kan worden geboekt.
Hij had kennis gemaakt met Van der Sloot als ’pokerspeler’ en vroeg hem naar Lima te komen vanwege een pokertoernooi. Daar zou veel geld te verdienen zijn. Hij zorgde er bovendien voor dat Van der Sloot zijn intrek nam in het Hotel Tac, waar Garcia toen dus al verbleef.
Zorgen
Van der Sloot daarover: „Die Garcia had alles voor me geregeld en betaald. Achteraf kan ik me wel voor mijn kop slaan dat ik me door hem liet lokken. Ik kende die vent amper. Het was gewoon een setup.”
In het dossier wordt Garcia ook gehoord door de politie. Daar verklaart hij dat hij behoort tot de honderd beste professionele pokerspelers ter wereld. Hij zegt dat hij Van der Sloot kende van internet en in het casino had ontmoet, waar hij samen met Stephany pokerde. Toen hij hoorde dat Stephany vermist was, zou hij zich zorgen zijn gaan maken over beiden. Tegenover de politie verklaarde hij dat hij vreesde dat beiden wellicht waren „ontvoerd”, vandaar dat hij naar Van der Sloots kamer liet bellen. Had de FBI een belang om de operatie voort te zetten, na de sting operatie op Aruba? Zonder twijfel. Op Aruba betaalde de privédetective van de familie Holloway 25.000 dollar aan Van der Sloot, daarbij gefilmd door de FBI. Tienduizend contant, 15.000 werd overgemaakt. Van der Sloot zou echter van Aruba weg moeten, om hem te kunnen arresteren. Voor afpersing kon hij op dat moment niet worden uitgeleverd, want Aruba levert alleen uit voor drugsdelicten.
’De politie dreigde mijn hoofd in een bak water te stoppen’
Toen Van der Sloot aanstalten maakte om zich te laten behandelen in Nederland, zoals zijn moeder zegt, dreigde hij helemaal uit beeld te raken. Peru was een betere bestemming. Dit zou de uitnodiging van Garcia verklaren.
Pleegde Van der Sloot daarmee zijn misdrijf onder de ogen van de FBI? Wat kon een FBI-agent doen, als hij tot de ontdekking van een dode Stephany zou komen? Hij zou een manier moeten vinden om dit aan de politie kenbaar te maken.
En was het hotel geprepareerd door de FBI? Heel opmerkelijk zijn de beelden van de deur van zijn hotelkamer. Daaruit valt op dat recht op zijn deur één en mogelijk zelfs twee camera’s waren gericht; in een van de beelden zit de deurknop aan de andere kant.
Voor Van der Sloots advocaat Maximo Altez is het zo klaar als een klontje. De FBI lokte hem naar Peru om hem daar te arresteren en te laten uitleveren. Maar ook Altez wil niet vooruitlopen op zijn tactiek. Wel bestrijdt hij dat hij de verdediging heeft neergelegd. „Mijn gezin heeft moeten onderduiken en de ramen van mijn kantoor zijn ingegooid, maar ik blijf vechten”, zegt Altez, zelf een ex-politieman, later na afloop van het interview met Van der Sloot in een hotel in Lima. „Er zijn door politie en justitie enorme fouten gemaakt en daar voer ik nu eerst procedures over. Pas daarna zal het proces plaatsvinden. Als dat nog doorgaat tenminste, want ik denk dat ik Joran vrij krijg.”
Het zijn voor Van der Sloot strohalmen waar hij zich wanhopig aan vastklampt. Hij gruwt bij de gedachte aan een jarenlang verblijf in Castro Castro, zegt hij. „Daar wil ik nu ook nog niet te veel aan denken”, vertelt hij bij het afscheid. Een schoonmaker, de huurmoordenaar en Van der Sloot kijken toe hoe de hekken weer even opengaan om het bezoek uit te laten en daarna dichtslaan. Het eindeloze wachten gaat weer beginnen.
Bron: Papieren Telegraaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten